Beeld ter illustratie. Credits: Unsplash In de wandelgangen hoor je het soms: “Dat is gewoon hoe hij is.” Of erger nog: “Klanten zijn dol op deze collega — laten we het nou niet groter maken dan het is.” Het zijn zinnen die, onder het mom van pragmatisme, de deksel op een steeds heter wordende pan proberen te houden. Maar bedenk: de stoom komt er uiteindelijk toch uit. En wie dan met lege handen staat, is vaak niet degene die de grenzen overging — maar de collega die keer op keer wordt herinnerd aan het feit dat zijn of...